Bakharing

Een zalig en simpel BBQ-gerecht. Bakharing, oftewel in het schoon Halens "boeksiëring". Gisteren vaderdag en papa uitgenodigd om te komen bbq-en. Ik had al iets laten vallen van 'sardientjes op de barbecue' en kreeg als antwoord dat een bakharing altijd lekker is. Zo gezegd, zo gedaan. Vier bakharingen voor papa en Tineke (tja, we zijn grote eters en 't was jàren geleden dat we nog bakharingen gegeten hadden) en een steak voor Geert (geen vis met graten voor hem). Dat brengt mij meteen bij het nadeel: als je niet wil prutsen aan je eten en geen graten in je vis wil, moet je hier niet aan beginnen.

Waar let je op? Buiten het feit dat je vis uiteraard vers moet zijn, is het belangrijk om weten dat een bakharing eigenlijk een witte haring is. Vaak worden de bruine gerookte haringen als bakharing verkocht, en die zijn het niet. Ze zijn ook wel lekker, maar niet de échte en (nog) zouter.

Je kan bakharingen ook gewoon in de pan bereiden, maar ik raad het je absoluut niet aan. 't Is heel lekker, maar je hele keuken stinkt een week naar de vis!

Hoe doe je het? Je begint uiteraard met de haringen te kuisen. Ik maak gewoon een snede onderaan de vis over de lengte en haal de ingewanden eruit. Let op! Laat de milt of de kuit zitten als je die hebt. Deze zijn zéér lekker en leidden vroeger bij ons thuis nogal eens tot discussies over wie de kuit ("zoeweterd") mocht opeten. Een echte lekkernij die dingen...

Barbecue hoog zetten, vis tussen een visklem zetten en 10 minuten bakken (5 minuutjes op elke kant). Rechttoe, rechtaan dus.

Serveren met een slaatje, aardappelsalade en brood.

En dan maar hopen dat je een milt of kuit in je bakharing hebt... ;)