Valentijn met een passionele ster

Valentijn valt dit jaar midden in de week, en voor ons is het niet zo praktisch om dan opvang te vinden voor de kleinste des huizes. Wij gingen enkele dagen eerder al romantisch dineren onder ons tweetjes, en dus kan ik jullie al laten meegenieten.

Wij gingen langs bij Altermezzo in Tongeren. Enkele maanden geleden schreven we al over het restaurant met chef Jo Grootaers, toen ze hun eerste Michelinster mochten ontvangen. Net als vorige keer waren we opnieuw onder de indruk van het kunnen van deze jonge kok!

Het menu in deze valentijnsperiode bevat klassiekers als coquilles en skrei, maar ook bereidingen van duif en zelfs spruiten. Enkele originele of minder gekende ingrediënten en benamingen zoals rutabaga (koolraap), fenegriek (een kruid) en barigoule (oorspronkelijk een Franse kookmethode voor artichokken) wekken meteen de aandacht.

Vooraf nog enkele hapjes (gerookte paling - haringeitjes en een couscous van bloemkool met handgepelde garnalen).

Wilde Zeebaars

Gemarineerd, mandarijn, rutabaga

Skrei

Winterprei, fenegriek, kokkels

Sint-Jakobvrucht

Barigoule, ui, spruit

Anjou duif

Geroosterd, aardpeer, hazelnoot

Kokosnoot

Kardemom, espresso

De wederhelft koos voor aangepaste wijnen bij het menu, ikzelf opteerde voor het thee-arrangement. Het dessert werd aan mijn kant ingeruild voor een kaasschotel.

Beginnen doen we met de wilde zeebaars, die geserveerd wordt als een tartare, gemarineerd en vol citrussmaken. Een prachtig uitziend bord, met heerlijke combinaties!

Hierbij serveerde de sommelier een frisse groene thee met citrus en rozemarijn.

Mijn favoriet was het tweede gerecht: een stevig stuk skrei met kokkels en een overheerlijke bouillon van kokkels. Helemaal top dit!

Zowel bij dit gerecht als bij de coquilles kwam een groene thee met gember, munt, kaneel en peer. Dat klonk als 'veel' ingrediënten voor een thee, maar smaakte verrassend fris. Een uitstekende combinatie bij de gerechten.

De combinatie van Sint-Jakobsvrucht met spruiten en ui leek me in eerste instantie nogal fors. Zou de zachte verfijnde coquille niet helemaal verdwijnen onder het bombastische van de ui en spruit? Neen dus. Het gaf zeker inspiratie om zelf ook eens aan de slag te gaan en wat origineels te doen met spruitjes. En alweer: het bord ziet eruit als een plaatje.

Het hoofdgerecht bestond uit een heerlijk stukje Anjou duif, met geroosterde hazelnoot en aardpeer, en een 'vlees'kroketje. 

Een gerecht als duif met wat meer intense smaken vraagt ook om aangepaste dranken. De thee werd dan ook sterker: een combinatie van zwarte en witte thee met hibiscus, rum, vanille en rozen. 

De wederhelft was bij het dessert onder de indruk van de diverse bereidingen. Ikzelf genoot nog na bij een uitstekende kaasschotel...